Houden Zwarte Zeekoeten klimaatopwarming bij?
Zwarte Zeekoeten voeden zich en hun jongen met jonge kabeljauw die zich onder en aan de rand van het pakijs ophoudt. De kabeljauw voedt zich met plankton, die zich op haar beurt voedt met algen die de onderkant van het ijs bedekken. De Zeekoeten hebben een broedplaats nodig die ca 80 dagen per jaar ijsvrij is om hun (twee) eieren uit te broeden en hun jongen groot te krijgen. Aan de Noordkant van Alaska ligt Coopers Island. Door het opwarmende klimaat waren daar eind jaren zestig de zomers voor het eerst geschikt voor de Zeekoeten. De kolonie deed het daar goed en de rand van het zeeijs was zelden verder dan 25 kilometer van de kolonie vandaan.
De laatste twintig jaar echter trekt het zeeijs zich steeds verder terug en afgelopen september bevond de rand zich op honderden kilomets van de kolonie op Coopers Island. De onderzoekers die het wel-en-wee van de kolonie sinds 1975 bestuderen, hebben inmiddels geconstateerd dat de Zeekoeten overschakelden op een soort donderpad (Triglopsis quadricornis) een bodemvis met een lagere voedingswaarde (minder vet). Als direct gevolg is het broedsucces lager. Daarbij komt dat als de kabeljauw zich terugtrekt, het enige dagen duurt voordat de Zwarte Zeekoeten dat visgebied laten voor wat het is en omschakelen. Die paar dagen krijgen veel jongen te weinig te eten en velen leggen het loodje.
De vraag is of de vogels zich ook nu aan gaan passen aan de omstandigheden.
Bron BBC Nature
