De Midwintertelling is de oudste watervogeltelling van ons land. Gestart in 1967 vormt hij onderdeel van een internationale telling in grote delen van Europa, Azië en Afrika.

Doel
Aantallen en verspreiding van overwinterende watervogels eenmaal per winter zo compleet mogelijk vastleggen.

Welke soorten
Alle watervogelsoorten, inclusief ontsnapte/losgelaten en vrij levende sier- of parkvogels (‘exoten’). Tevens enkele andere soorten die (enigszins) aan water gebonden zijn (voorbeeld Zeearend, IJsvogel)

Werkwijze
De telling vindt plaats in vaste telgebieden:

• Eenmalige telling, in het weekend het dichtst bij het midden van januari
• Wateren in telgebied volledig afzoeken (inclusief stedelijk gebied)
• Alle foeragerende of rustende watervogels tellen
• Overvliegende watervogels buiten beschouwing laten, tenzij ze uit het telgebied komen of in het telgebied landen

Voor het Waddengebied geldt een aparte strategie:

• Tellen op internationaal afgesproken datum (soms iets afwijkend van rest van het land)
• Rond tijdstip van hoogwater
• Watervogels op hoogwatervluchtplaats tellen

Handleiding
In een speciale handleiding wordt een toelichting gegeven op de werkwijze.

Resultaten
Elke teller ontvangt vlak voor de telling een digitale nieuwsbrief en ongeveer twee jaar later het watervogelrapport. Hierin zijn (ook) de resultaten van de Midwintertelling opgenomen. Een voorlopig verslag verschijnt een jaar na de telling in Sovon-Nieuws.

Kader
De internationale telling wordt gecoördineerd door Wetlands International.
De telling in ons land maakt deel uit van het Meetnet Watervogels en vindt plaats binnen het Netwerk Ecologische Monitoring (NEM). In het Nederlandse Waddengebied is de telling afgestemd op die in de Duitse en Deense delen van de Waddenzee, gecoördineerd door het Wadden Sea Secretariat in Wilhelmshaven.